JUICY LIU

Στον υπέροχο κόσμο του Eλληνικού Φεστιβάλ

Δεν τον ήθελε το Ηρώδειο τον
Καστελούτσι μας γιατί κάνανε λέει παρκέ
και πώς θα ’μπαιναν μέσα τόσα ζωντανά,
άσε που ο αναρριχητής θ’ άφηνε
πατουσάκια στους τοίχους κι άντε να
συγυρίσει μετά η Αρχαιολογική.
Ούτε καν το πουλάκι της Αΐντα της Λυρικής
δεν αφήσανε να μπει. Είναι κι αυτή η
γουρουνίσια γρίπη που σέρνεται και
τι να πεις.

Πονηρούτσικος αλλά και μουσική ιδιοφυΐα
ήταν λέει ο Πεντερέτσκι στα νιάτα του.
Η διεθνής του φήμη ξεκίνησε το 1959 όταν
έστειλε τρία έργα του στο Warsaw Autumn
Festival με τρία διαφορετικά ψευδώνυμα
και κέρδισε και τα τρία πρώτα βραβεία:
And the award goes toooo Mr Pederecki.
And the award goes toooo Mr Pederecki.
And the award goes toooo…bla bla bla...

Οι φήμες θέλουν τη Μισέλ Αν ντε Με να ζει
στη σκιά της Κερσμάακερ όσο ήταν
χορεύτριά της και να βροντά τις πουέντ
και να φεύγει μπας και δει χαΐρι. Τα χρόνια
πέρασαν και είναι ολόκληρες κοπέλες πια,
αλλά καλού κακού κανονίσαμε να ‘ρθει η
μια τον Ιούνιο και η άλλη τον Ιούλιο, μην
έχουμε κανένα διπλωματικό επεισόδιο.
Κι ας λένε ότι οι Βελγίδες είναι οι πιο
ευρωπαίες Ευρωπαίες, στην Ελλάδα όλες
παθαίνουν μετάλλαξη.

Υπάρχει ένας άνθρωπος στους δρόμους
αυτή τη στιγμή που έχει λιώσει τις σόλες
του να μαζεύει μουσικούς για τη multi-culti
παράσταση του Τροχόσπιτου «Μουσικοί
του δρόμου». Κάτι σαν τον Μπόγια της
μουσικής. Πάνω-κάτω την Ερμού τρεις
φορές τη μέρα κάνει. Όποιος δει κατιτίς
σχετικό - ακορντεόν, ντέφι, φυσαρμόνικα,
ντραμς - να στείλει ένα email παρακαλώ. Αν
και εγώ θα τον συμβούλευα να πάει προς
Κολωνάκι, εκεί έξω απ’ την Καλογήρου όλο
και κάποιος είναι.

ΜΠΟΛΕΚ ΚΑΙ ΛΟΛΕΚ
O διευθυντής του Φεστιβάλ, Γιώργος
Λούκος, ξεναγεί τον σκηνοθέτη της
Θείας Kωμωδίας, Pομέο Kαστελούτσι,
στην Πειραιώς 260. Eδώ είναι ο
Παράδεισος κι η Kόλαση εδώ - που θα
έλεγε και το παλιό λαϊκό τραγούδι. Tο
Kαθαρτήριο είναι, φυσικά, στο Mέγαρο
Mουσικής.

Να τους λυπάσαι είναι και οι ηθοποιοί
των Αρουραίων. Μια σκηνίτσα ένα και ένα μίλκο
έχουν οι έρμοι και πάνε όλη την ώρα καμπούρηδες.
Ο Τάλχαϊμερ δεν ήθελε να ξεπερνάει το ύψος της
σκηνής το 1.50, για να κυκλοφορούν σαν τα ποντίκια.
Ωραία, γιατί δεν τους συρρίκνωνε απευθείας, να τους
κόλλαγε και μια ουρίτσα κι έτοιμοι; Άσπλαχνοι
γερμανοί σκηνοθέτες.

Εκπληκτική και η καλτ προσθήκη του Παρνασσού
στους φεστιβαλικούς χώρους. Εκεί που άλλοτε
εστροβιλίζετο η βασίλισσα τώρα θα ακούγονται οι
χιλιοβραβευμένοι ήχοι του Γιώργου Τσοντάκη. Στον
οποίο, βάσει ρήτρας κάποιου συμβολαίου, δεν του
επιτρέπεται λέει για 10 χρόνια να εξασκήσει κανένα
άλλο επάγγελμα παρά μόνο του συνθέτη.
Αυτό θα πει σκλαβιά της τέχνης.
Να θες να γίνεις οικοδόμος, μελισσοκόμος, ασφαλιστής
και να μη σ’ αφήνουν.