Είναι μια από τις διασημότερες υψιφώνους της εποχής μας αλλά, ταυτόχρονα, αγαπά την τζαζ και το μιούζικαλ. Με αφορμή την πρώτη της πανελλήνια εμφάνιση στο Ηρώδειο, η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της όπερας μιλά για τη ζωή της επάνω και κάτω από τη σκηνή.
Από την Τόνια Ευσταθίου
Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τότε που, με τον ρόλο της Κοντέσσας στους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μότσαρτ, που ερμήνευσε στην Μεγάλη Όπερα του Χιούστον, η Ρενέ Φλέμινγκ έπαιρνε το «εισιτήριο» για μια μαγική διαδρομή στο παγκόσμιο λυρικό στερέωμα. Γρήγορα, μια μια, οι μεγάλες σκηνές «υποκλίθηκαν» στο ταλέντο της νεαρής, τότε, υψιφώνου: η Όπερα της Πόλης της Νέας Υόρκης, το Κόβεντ Γκάρντεν και, φυσικά, η αγαπημένη της Μετροπόλιταν όπου, τον επόμενο Σεπτέμβριο, εγκαινιάζει τη σεζόν 2008-09 με ένα πολυαναμενόμενο γκαλά για το οποίο τα διεθνή ΜΜΕ έχουν από καιρό αρχίσει να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους. Οι λόγοι είναι σαφείς και δικαιολογημένοι: πρόκειται για το επιστέγασμα μιας εντυπωσιακής διαδρομής δύο δεκαετιών η οποία, με κεντρικό άξονα την όπερα και το lied, αποδείχθηκε άκρως πολυεπίπεδη «αγκαλιάζοντας» με το ίδιο πάθος και επαγγελματισμό είδη όπως η τζαζ και το μιούζικαλ, χωρίς βεβαίως να αγνοήσει και τον τηλεοπτικό φακό. Η αλήθεια είναι πως, σε μια εποχή γενικότερης έλλειψης μεγάλων προσωπικοτήτων, η Ρενέ Φλέμινγκ αποτελεί την ενσάρκωση της απόλυτης πριμαντόνας. Ωστόσο, παρά το ότι η λάμψη που εκπέμπει επάνω στη σκηνή είναι εκτυφλωτική, κάτω από αυτή παραμένει προσιτή και «γήινη» διαθέτοντας, παράλληλα, αίσθηση του χιούμορ, πράγμα εξαιρετικά δυσεύρετο στον υπέροχο κόσμο της σοβαρής μουσικής.
Γεννημένη στην Ιντιάνα της Πενσυλβανίας στις 14 Φεβρουαρίου 1959, και μεγαλωμένη στη Νέα Υόρκη, η ενασχόληση της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδος με τη μουσική υπήρξε μάλλον φυσική κατάληξη των οικογενειακών της καταβολών: καθηγητές μουσικής και οι δύο γονείς της, ενώ τόσο ο αδελφός όσο και η αδελφή της ακολούθησαν σχετικές σπουδές. Παρά το ότι η ίδια επέλεξε, τελικά, την όπερα, τα παιδικά κι εφηβικά της ακούσματα ήταν διαφορετικού τύπου: έχει, για παράδειγμα, επανειλημμένως δηλώσει το θαυμασμό της για το ταλέντο της Τζόνι Μίτσελ. Το ρεπερτόριο της Ρενέ Φλέμινγκ στο χώρο του λυρικού τραγουδιού είναι εντυπωσιακά ευρύ. Μια αντιπροσωπευτική «γεύση» από αυτό θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο πλαίσιο του γκαλά όπερας στις 3 Ιουλίου, όπου, πλαισιωμένη από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Ισπανό αρχιμουσικό Βίκτορ Πάμπλο Πέρεζ, η περίφημη υψίφωνος θα ερμηνεύσει αγαπημένες της άριες από όπερες των Μασνέ, Βέρντι και Πουτσίνι. Λίγο προτού ανεβεί στη σκηνή του Ηρωδείου για την πρώτη της αυτή πανελλήνια εμφάνιση, μας μίλησε για την καριέρα της αλλά και τον τρόπο με τον οποίο συνδυάζει τις εξαιρετικά αυξημένες επαγγελματικές της υποχρεώσεις με τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής της.
Είναι η πρώτη σας εμφάνιση στην Αθήνα. Είναι, ταυτόχρονα, και η πρώτη φορά που θα βρεθείτε στην Ελλάδα;
Ήρθα πέρυσι στην Κέρκυρα, επίσκεψη σ’ ένα φίλο – και μου άρεσε πολύ. Στην Αθήνα, όμως, δεν έχω ξανάρθει. Είναι η πρώτη μου φορά. Ωραία.
Πόσο διαφορετικό είναι ένα γκαλά όπερας από την ερμηνεία ενός ολόκληρου ρόλου;
Πολύ διαφορετικό, πιστέψτε με. Εν προκειμένω δεν υπάρχει όλη αυτή η θεατρική διαδικασία, η ανταλλαγή με άλλους ανθρώπους, δεν καλείσαι να «ζωντανέψεις» μια ιστορία… Και σε αυτή την περίπτωση όμως, όταν ερμηνεύω μια άρια, σκέπτομαι ότι είμαι ο χαρακτήρας. Θέλω να είμαι ο χαρακτήρας για χάρη του κοινού… Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα άσκηση. Δύσκολη, αν σκεφτεί κανείς πως μέσα σε 3-4 λεπτά πρέπει να «κατακτήσεις» ολόκληρο έναν χαρακτήρα και, τις περισσότερες φορές, αρκετά σύνθετο – αλλά ενδιαφέρουσα…
Μάθημα ξένων γλωσσών
Έχετε συγκεκριμένες προτιμήσεις ρεπερτορίου;
Ναι, θα μπορούσα να το πω. Λόγω της φωνής μου, έχω τη δυνατότητα να κινούμαι σε ένα αρκετά ευρύ ρεπερτόριο. Αυτή τη στιγμή, ο Ρίχαρντ Στράους βρίσκεται στο επίκεντρο της καριέρας μου. Λατρεύω, επίσης, ρόλους όπως την Τραβιάτα και τη Δεισδαιμόνα στον «Οθέλλο». Παράλληλα, μου αρέσει να τραγουδώ σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Μιλώ απταίστως γερμανικά και γαλλικά, μιλώ και λίγα ιταλικά κι αυτό με βοηθά να προσεγγίσω καλύτερα και σε μεγαλύτερο βάθος τις ηρωίδες που τραγουδώ. Όταν η μητρική σου γλώσσα είναι τα αγγλικά, αυτό δεν αρκεί για να κάνεις καριέρα. Γενικότερα, πάντως, αν θέλεις ν΄ασχοληθείς σοβαρά με την όπερα, πιστεύω πως οι ξένες γλώσσες είναι απαραίτητο εφόδιο.
Θεωρείτε πως, στην εποχή μας, η εικόνα, η όψη, είναι πολύ σημαντικές στην όπερα;
Όπως φαίνεται, εκεί πηγαίνουν τα πράγματα. Η τάση που κυριαρχεί σήμερα, θέλει τους ήρωες να είναι «πιστευτοί» και από άποψη φιγούρας. Μεγάλο ρόλο έχουν παίξει, βεβαίως, τα πρότυπα που προβάλλουν η τηλεόραση και ο κινηματογράφος… Οι ατζέντηδες, επίσης, δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτόν τον παράγοντα. Επομένως, ναι, δεν έχει νόημα να το αρνηθεί κανείς. Σε ό,τι με αφορά, προσέχω την εικόνα μου επί σκηνής. Ο οίκος Ντιόρ, ο Λάγκερφελντ, ο Λακρουά είναι οι σχεδιαστές που επιμελούνται σταθερά τις εμφανίσεις μου…
Ορισμένοι πιστεύουν πως η μόδα είναι στενά συνδεδεμένη με την όπερα…
Στη διάρκεια της ιστορίας, ναι, υπήρξε σχέση μεταξύ τους. Σήμερα, ορισμένοι σχεδιαστές εργάζονται στο χώρο της όπερας, αλλά δεν θα έλεγα πως είναι πολλοί αυτοί…
Κατά καιρούς, έχετε υπερβεί τα όρια της όπερας τραγουδώντας και άλλα είδη, τζαζ ή μιούζικαλ, ας πούμε. Πώς προέκυψε αυτό;
Έχει να κάνει με αυτά καθεαυτά τα βιώματά μου. Μεγαλώνοντας, άκουγα τα πάντα και, για να είμαι ειλικρινής, εξακολουθώ να το κάνω. Μου αρέσει πολύ να ακούω τζαζ στον ελεύθερο χρόνο μου. Ως καλλιτέχνις, λοιπόν, θέλησα να «εξερευνήσω» και άλλα είδη μουσικής, είδη που τα αγαπώ πολύ και μιλούν στην ψυχή μου. Δεν το κάνω συχνά, αλλά κάποιες φορές το τολμώ και το χαίρομαι…
«Δεν επιδιώκω την αναγνώριση»
Προσφάτως κατακτήσατε μια (ακόμα) σημαντική διάκριση, το σουηδικό βραβείο Polar για την εν γένει προσφορά σας στη μουσική. Τι σημαίνει, αλήθεια, κάτι τέτοιο για σας;
Το βρίσκω υπέροχο. Εκτιμώ πολύ την κάθε αναγνώριση της δουλειάς μου. Δεν την επιδιώκω, όμως. Δεν κάνω πράγματα ώστε να την προκαλέσω. Όταν, από την άλλη πλευρά, συμβαίνει, αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά και δύναμη να συνεχίσω. Το ίδιο, φαντάζομαι, συμβαίνει σε κάθε άνθρωπο…
Πέραν όλων των άλλων, είστε και μητέρα δυο κοριτσιών. Πόσο, εύκολα συνδυάζονται καριέρα και μητρότητα;
Για κάθε εργαζόμενη γυναίκα είναι δύσκολος ο συνδυασμός, όμως για μας τις τραγουδίστριες όπερας ίσως είναι κάπως πιο ζόρικα τα πράγματα, γιατί εκτός των άλλων πρέπει συνεχώς να ταξιδεύουμε. Θα ήταν ψέμα να πω πως είναι κάτι εύκολο…
Ισχύει το ότι όσο ήταν μικρότερα τα παιδιά σας, δεν δεχόσαστε εύκολα προτάσεις για συμμετοχή σε παραγωγές όπερας στην Ευρώπη, προκειμένου να μη λείπετε συχνά από κοντά τους;
Η αλήθεια είναι ότι όσο ήταν μικρές οι κόρες μου, δεν είχα πρόβλημα. Ταξίδευαν μαζί μου και τα καταφέρναμε μια χαρά. Το πρόβλημα υπάρχει τώρα που έχουν μεγαλώσει και πηγαίνουν στο σχολείο, μάλιστα σε πολύ απαιτητικό σχολείο. Φροντίζω, λοιπόν, να μη λείπω μεγάλο διάστημα από το σπίτι. Κάνω, βεβαίως, όπερα στην Ευρώπη, αλλά συνήθως την καλοκαιρινή περίοδο που τα σχολεία των κοριτσιών είναι κλειστά. Κάνω και κάποια πράγματα το χειμώνα, αλλά πολύ σύντομα σε διάρκεια. Για μένα είναι σημαντικό να είμαι πλάι στα παιδιά μου.
Υπάρχει κάτι άλλο, εκτός από τα παιδιά και την οικογένεια, για τη Ρενέ Φλέμινγκ εκτός σκηνής; Τι σας ευχαριστεί να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Όλες μου οι δραστηριότητες έχουν να κάνουν με την τέχνη. Μου αρέσει πολύ το θέατρο, με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η τέχνη του 20ού αιώνα. Λατρεύω επίσης τις βόλτες στην εξοχή. Ακόμη, όμως, κι όταν δεν έχω τη δυνατότητα να βρεθώ στην εξοχή, φροντίζω να περπατώ μια ώρα την ημέρα. Μου δίνει ενέργεια και με ξεκουράζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου