Αντιφεστιβάλ

Στο Γκάζι
ο κόσμος αλλάζει


Από την Κική Τριανταφύλλη

Το Πάπρικα σας λέει κάτι; Όχι, προς το παρόν. Κρατήστε το όμως γιατί θα το ξανακούσετε. Έτσι ονόμασαν το σχήμα τους οι έφηβοι Φαΐκ, Μουσταφά, Χουσεΐν και ο Εργκούτ, από το Γκάζι. Παίζουν βιολί και κρουστά, τουμπερλέκια και τύμπανα. Μαζί τους και ο Γιώργος που σολάρει και με τον ηλεκτρικό ήχο της κιθάρας του δίνει ένα πολύ σύγχρονο νόημα στις ανατολίτικες μελωδίες τους.
Τα παιδιά ανεβαίνουν στη σκηνή. Ο κόσμος που έχει γεμίσει το Θέατρο Εμπορικόν κουνιέται και χτυπάει τα χέρια στον ρυθμό τους και στο τέλος τους καταχειροκροτεί. Στην άκρη της σκηνής ο Γιάννης Περήφανος παίζει πλήκτρα και τραγουδάει. Έχει γράψει τη μουσική και τους στίχους για τον «Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον». Οι μουσικοί αποχωρούν και η σκηνή πλημμυρίζει από παιδιά του Δημοτικού - μικρούς γλάρους που παίζουν με πάθος τον ρόλο της ζωής τους. Είναι μια μουσικοχορευτική χιπ-χοπ παράσταση, μια πολύ σύνθετη και δύσκολη παραγωγή. Και όμως! Παιδιά που δεν ξέρουν καλά καλά ανάγνωση και γραφή, με πολλές δυσκολίες και κενά στο σχολείο, κατάφεραν να υπερβούν τους εαυτούς και τα όριά τους και να μάθουν τον ρόλο τους με πείσμα και επιμονή.
Η εξαιρετική αυτή παράσταση έγινε για το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς από την εθελοντική οργάνωση Δρόμοι Ζωής, η οποία στηρίζει κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά και οικογένειες που ζουν στο Γκάζι. Εδώ και αρκετά χρόνια εθελοντές προσφέρουν ενισχυτική διδασκαλία και καλλιτεχνικά μαθήματα σε παιδιά και εφήβους, κυρίως μουσουλμάνους από τη Θράκη, ώστε να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή τους. Επίσης έχουν οργανώσει ομάδες για την πρακτική και ψυχολογική υποστήριξη γυναικών της περιοχής.

Έκθεση χιπ χοπ
Ο Όμηρος φορούσε Fubu

Το σημείωμα που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημεριδούλα «Ονειρόδρομος του Γκαζιού» που εκδίδεται από τα παιδιά των Δρόμων Ζωής. Το υπογράφει η μικρή Ζεχρά, 11 χρόνων.
Δεν θα μπω στον κόπο να αραδιάσω στοιχεία γιατί απλά θα κουράσω. Θα μπω κατευθείαν στο ψητό.
Υπάρχει η άποψη που λέει ότι το hip-hop έχει τις ρίζες του στην Αφρικανική παράδοση, άλλη άποψη είναι ότι ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και εγώ άμα θέλετε μπορώ να πω ότι ξεκίνησε από τους Αρχαίους Έλληνες και ότι ο Όμηρος φορούσε Fubu [σ.σ.: ρούχα, urban streetwear]. Ας γίνουμε λίγο σοβαροί και ας κοιτάξουμε κάποια στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πώς ήρθε αυτή η κουλτούρα πακετάκι στη ζωή μας. Ας μιλήσουμε για το MCing και το Dding αρχικά, το οποίο ξεκίνησε από τον Kool Herc όπως λένε οι πιο πολλοί, γιατί υπάρχουν και άλλες πηγές, οι οποίες δεν θα βοηθήσουν και πολύ τώρα.
Ο κύριος αυτός, που μετανάστευσε στην Αμερική από την Τζαμάικα, είναι γνωστός για τα block parties (πάρτι γειτονιάς) που διοργάνωνε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1970. Αυτός, λοιπόν, έπαιζε Soul Funk και R & B με τα turntables και η ομάδα του Herc and the Herculoias που σχηματίστηκε αργότερα είχαν αναλάβει το MCing. Το B-Boing ξεκίνησε το 1969 με τον Don Campbell να γίνεται γνωστός streetdancer στο Λος Άντζελες. Ονόμασε το χορό του (που αναπτύχθηκε μέσα στη δεκαετία του 1970) campbellok. Τo graffiti από την άλλη δεν ξέρουμε από ποιον ξεκίνησε, αλλά ξέρουμε ότι το ’κανε γνωστό ο Taki 183, ένας Έλληνας από την Ουάσιγκτον.
Ας κάνουμε, λοιπόν, μια σούμα. Τα στοιχεία του hip-hop αναπτύχθηκαν όλα τη δεκαετία του 1970 στην Καλιφόρνια, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν αμερικανικό φαινόμενο; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ξεκίνησε από τους Αφροαμερικανούς, αφού γρήγορα γρήγορα έχουμε έναν Έλληνα μπλεγμένο στο ξεκίνημα; Σαν να μη φτάνει αυτό, καταρρίπτεται και η άποψη ότι το hip-hop είναι επαναστατικό κίνημα, δεν ξεκίνησε σαν επανάσταση, ξεκίνησε σαν party, σαν εκτόνωση, σαν απόδραση από τα προβλήματα και τη φτώχεια που αντιμετώπισαν όλοι οι λαοί που είχαν συναντηθεί στην Αμερική.
Το hip-hop ξεκίνησε στην Αμερική λοιπόν –αυτό είναι σίγουρο– και όλη η μόδα και η κατευθυντήρια γραμμή που ακόμα και σήμερα γεννιέται επηρεάζει όλο τον κόσμο. Από τότε έχει αλλάξει πάρα πολλές μορφές η κουλτούρα και δεν υπάρχει καθολικός ορισμός. Κάθε περίοδος έχει το δικό της ύφος. Αν μπορούμε με επιφυλάξεις να δώσουμε έναν ορισμό που εκφράζει μέχρι σήμερα το hip-hop αυτός είναι «το ανοργάνωτο κίνημα, κουλτούρα, φαινόμενο κ.τ.λ.
Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα – για το πώς εκμεταλλεύτηκε το hip-hop τη δύναμή του.
Ζεχρά, 11 χρόνων