«Ευριπιδάκι, κουρέλι κουρελάκι…» Όταν ο Σαββόπουλος διασκεύαζε Αχαρνής, θαρρεί κανείς ότι είχε στο νου του τα πολλά έργα του τραγωδού που τα κατάπιε ο χρόνος – και μόνο κάτι σπαράγματα, κάτι κουτσουρεμένα αποσπάσματα διασώθηκαν. Ορισμένα τέτοια αποσπάσματα από τραγωδίες του Ευριπίδη που δεν διασώθηκαν ολόκληρες παρουσιάζει για πρώτη φορά ενώπιον του κοινού το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου.
Από την Αλεξάνδρα Βουδούρη
«Υψιπύλη», «Κρήτες», «Ανδρομέδα», «Φαέθων». Τέσσερα έργα του Ευριπίδη από τα οποία δεν έχουν διασωθεί παρά εκτεταμένα αποσπάσματα – σπαράγματα. «Τήλεφος», «Οιδίπους», «Βελλερεφόντης», «Μελανίππη». Ακόμα τέσσερα έργα του, από τα οποία έχουν διασωθεί πολύ μικρότερα χωρία.
Κομμάτια κι αποσπάσματα από τα έργα αυτά, επιλεγμένα και «τακτοποιημένα» ώστε να λειτουργούν ως αφηγηματικό σύνολο, συντέθηκαν για να αποτελέσουν μια ενιαία παράσταση – την παράσταση με την οποία ανοίγει φέτος το Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Βασίλης Νικολαΐδης, διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, με τους συνεργάτες του οποίου πάσχισαν για να φέρουν σε πέρας με γοητευτικό τρόπο ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα.
Ζητήσαμε από τον σκηνοθέτη απαντήσεις στα πώς και στα γιατί…
-Πρόκειται για «παγκόσμια πρώτη» η παρουσίαση αποσπασμάτων από τις χαμένες τραγωδίες του Ευριπίδη. Ποιος είναι ο στόχος του εγχειρήματός σας;
Επιχειρήσαμε μια σύνδεση των σπαραγμάτων του Ευριπίδη, σε μια προσπάθεια να τονίσουμε την έννοια των «χαμένων έργων», όμως δυνάμει σημαντικών. Έχουν γίνει κατά το παρελθόν δύο προσπάθειες, από άλλους συναδέλφους, ανασύστασης αποσπασμάτων των σωζόμενων τραγωδιών. Όμως, επρόκειτο για κάτι αυθαίρετο. Όταν κάτι λείπει, λείπει. Εμείς δεν προσπαθήσαμε να στήσουμε κάτι. Απλώς, συνδέσαμε τα κομμάτια, χρησιμοποιώντας τον ιστό του μύθου. Πρόκειται για 7 ενότητες όπου θα παρουσιαστούν 5 τραγωδίες, ενώ δύο σκηνές από τα σωζόμενα αποσπάσματα έχουν ολοκληρωθεί.
-Τι προσφέρουν ξεχωριστά και συνολικά τα σπαράγματα του Ευριπίδη που επιλέξατε να παρουσιάσετε;
Νομίζω ότι οι θεατές θα συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν χαμένα αριστουργήματα, δυνάμει σημαντικά. Θα πάρουν όμως μια μικρή γεύση, καθώς πρόκειται για έργα ημιτελή.
-Με ποιον τρόπο εξασφαλίζεται η κατανόηση από τους θεατές των αποσπασματικών αυτών κειμένων;
Όπως προανέφερα χρησιμοποιήσαμε τον ιστό του μύθου, ο οποίος-όπως σε κάθε τραγωδία- βοηθά στη διήγηση μιας μυθολογικής ιστορίας, ενός παραμυθιού. Γι’ αυτό το λόγο επιλέξαμε ως υπότιτλο στη παράστασή μας: «Απλά μαθήματα μιας άγνωστης μυθολογίας». Δεν υπάρχει κάτι δυσνόητο, τα κομμάτια ανάμεσα στα ιντερμέδια είναι ξεκάθαρα για τους θεατές. Άλλωστε κάθε τραγωδία αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο τρόπο, σαν κώδικας. Υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των θεμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου