Από τη Νίκη Ορφανού
Με το πρώτο της και πλέον διάσημο έργο, το Rosas danst Rosas, αλλά και με την τελευταία της δουλειά με τίτλο The song (που παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα μόλις πριν από λίγες μέρες στο Παρίσι), έρχεται στην Αθήνα η φλαμανδή χορογράφος Αν Τερέζα ντε Κεερσμάακερ και η πασίγνωστη ομάδα της Rosas. Κι αν για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια καταφέρνει με τις πρωτοποριακές της δημιουργίες να ταράζει τα νερά του σύγχρονου χορού, σίγουρα εδώ δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Η Αν Τερέζα ντε Κεερσμάακερ μας μίλησε για την ουσία της δουλειάς της:
• Έχω διανύσει μια μακρά πορεία στο χώρο του σύγχρονου χορού, ως χορογράφος και ως χορεύτρια. Κι όμως, όσο περνάει ο καιρός αισθάνομαι όλο και πιο έντονα ότι υπάρχουν πολλά ακόμα να ανακαλύψω. Κάθε μέρα, με κάθε χορογραφία, νιώθω περισσότερο την ανάγκη της εύρεσης μιας γλώσσας που να μπορεί να μιλήσει για μας, και για το πού βρισκόμαστε σήμερα. Νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο στο χορό. Να επιτρέψουμε στο σώμα να μιλήσει.
• Στο καινούργιο έργο μου The song με ενδιαφέρει το πώς αλλάζει το ανθρώπινο σώμα σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται διαρκώς. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καθοριστικό στην ιστορία μας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η πολυπλοκότητα της ζωής μας έχουν αλλάξει περισσότερο απ’ όσο αντιλαμβανόμαστε. Είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε μια νέα γλώσσα για το σώμα, μια γλώσσα παγκόσμια, αλλά ταυτόχρονα ατομική, που να μιλά για τον καθένα από μας ξεχωριστά.
• Για τις χορογραφίες μου έχω δουλέψει στενά με τη μουσική. Η μουσική έχει υπάρξει ο πρώτος μου συνεργάτης, με έχει καθοδηγήσει στον τόπο και στο χρόνο. Έχω δουλέψει με μουσική σύγχρονη, με κλασική, με τζαζ, με πολλά είδη. Αν και δεν μπορώ να φανταστώ να χορογραφώ πάνω στον Σούμπερτ, για παράδειγμα. Δεν τον βρίσκω βαρετό, απλώς δεν μπορώ να σχετιστώ μαζί του. Το πώς θα δουλέψω με τη μουσική εξαρτάται από το είδος της. Αυτό καθορίζει και την προσέγγιση. Στο νέο μου κομμάτι, ωστόσο, δεν χρησιμοποιώ σχεδόν καθόλου μουσική. Ούτε τραγούδια, παρά τον τίτλο του!
• Το θέμα της αφηγηματικότητας με αφήνει λίγο-πολύ αδιάφορη. Δεν θέλω να διηγηθώ ιστορίες ή να σχεδιάσω χαρακτήρες επί σκηνής. Η λογοτεχνία το κάνει αυτό μια χαρά. Ο χορός για μένα αφορά τον τόπο και τον χρόνο, και πώς μπορώ να τα οργανώσω. Το ζήτημα της ομορφιάς με απασχολεί πού και πού. Αλλά πώς μπορείς να ορίσεις τι είναι όμορφο, έτσι κι αλλιώς;
• Αντιλαμβάνομαι τη δημιουργία με όρους γήινους. Έχει να κάνει με αυτά που μας περιβάλλουν, αλλά και με τους ανθρώπους. Οι χορευτές μου πάντα παίζουν έναν σπουδαίο ρόλο στο πώς θα εξελιχθεί ένα κομμάτι. Δεν είμαι από αυτούς τους χορογράφους που μπαίνουν στο στούντιο και δίνουν εντολές. Χορογραφώ πάνω στους χορευτές, πάνω στα σώματά τους, και το καθένα απ’ αυτά είναι διαφορετικό, συγκεκριμένο. Επίσης τους κάνω ερωτήσεις. Κάνουν κι αυτοί ερωτήσεις που είναι δύσκολο να απαντηθούν. Και σ’ όλη αυτή την αναζήτηση καθρεφτίζεται τελικά το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας μέσα στον κόσμο, το πώς σχετιζόμαστε μ’ αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου